مراقبه شاید در ابتدا سخت و بیفایده به نظر برسد، اما با شروع آن و مشاهدهی اثرات مثبتی که بر ذهن و جسم دارد به انجام آن ترغیب میشوید. برای شروع میتوانید از روزی دو دقیقه شروع کنید. همین مقدار کم، به مرور زمان به یک عادت دائمی و پایدار تبدیل میشود. شاید دو دقیقه مراقبه تأثیر قابل توجهی نداشته باشد، اما این کار را به یک عادت روزانه تبدیل میکند.
اما مراقبه چطور باعث آرامش جسمی و روحی ما میشود؟ این عادت چطور میتواند بر ذهن و مغز ما تأثیرگذار باشد؟ ابتدا باید به یک سؤال اصلی و مهم پاسخ دهیم:
روشهای متفاوتی برای مراقبه وجود دارد. دو شیوه از انجام مراقبه که معمولا مورد توجه تحقیقات علمی قرار میگیرد؛ یکی توجه متمرکز یا مدیتیشن تمرکزی و دیگری مراقبهی نظارت باز است.
مراقبهی تمرکزی زمانی است که شما روی یک چیز خاص تمرکز میکنید، مثلا روی نفس کشیدن، یکی از احساسات دورنیتان یا حتی یک شی بیرونی. نکتهی اصلی در این نوع مراقبه این است که شما باید کاملا روی یک چیز تمرکز داشته باشید و اگر توجهتان منحرف شد، دوباره تمرکز کنید.
در نوع دوم مراقبه یعنی مراقبهی نظارت باز، شما بر تمام چیزهایی تمرکز میکنید که اطراف شما اتفاق میافتد. در واقع بدون اینکه به چیزی واکنش نشان بدهید، فقط ملاحظه و نظارت میکنید.
در هنگام مراقبه، چه اتفاقی در مغز میافتد؟
جالبترین قسمت مراقبه همین جاست؛ اتفاقاتی که داخل مغز میافتد. دانشمندان با استفاده از فناوریهای جدید نظیر اف ام آر آی (fMRI)، اطلاعات دقیقتر و کاملتری دربارهی اتفاقات هنگام مراقبه در مغز به دست آوردهاند.
اما این اتفاق چطور در مغز روی میدهد؟
لوب پیشانی
این قسمت یکی از مهمترین و تکاملیافتهترین بخشهای مغز و مسئول استدلال، برنامهریزی، عواطف و خودآگاهی است. در جریان مراقبه، این قشای قدامی گرایش به خاموشی پیدا میکند.
لوب آهیانهای
نهنج یا تالاموس
این ارگان به نوعی دروازهبان عواطف است. تالاموس با هدایت برخی دادههای احساسی به اعماق مغز، از ورود سیگنالهای دیگر به مسیر حرکت این دادهها، جلوگیری میکند. مراقبه جریان دادههای ورودی را کاهش میدهد.
ساخت شبکهای یا تشکیلات مشبک
این ساختار که بهعنوان نگهبان مغز، فعالیت میکند، محرکها را دریافت میکند و مغز را هوشیار و آمادهی پاسخگویی نگه میدارد. مراقبه، شدت سیگنالهای انگیختگی را کاهش میدهد. /پایان بخش نخست/
شما اینجا هستید : ورود انجام شد. دیدگاه من را ثبت کن